سفر اجباری به بهشت

در اخبار شنیدم که میخواهند مردم را به زور به بهشت ببرند و هرکس که با این کار مخالفت کند مورد توبیخ و پیگرد قانونی 

قرار میگیرد. حالا من چه کنم؟ چون من از بهشت خوشم نمیاید. بهشت جای آدمهای خیلی خوب است که هیچوقت طعم مستی را نچشیده اند. اصلا میدانند مستی چه عالمی دارد؟ دنیای مجازی و شیرین من، بهشت برین من و سرزمین واقعی من تازه در مستی شکل میگیرد و در این دنیا من غمی ندارم. در سرزمین آرزوهای من غم  فروش دختران و ازدواج اجباری کودکان وجود ندارد. غم اعدام یک جوان گرسنه و بدبخت که از زور فشار زندگی مبلغی ربوده را ندارم...غم فرمانروای ظالم که میلیاردها پول زحمتکشی مردم را ربوده ولی اعدام نمیشود را ندارم....غم فقر و گرسنگی هزاران کودک بی گناه را ندارم....غم تبلیغات منفی غرب را ندارم...غم جنگهای بیهوده بر سر نفت را ندارم...غم رنگ باختن ارزشهای انسانی را ندارم

من نمیخواهم به بهشتی بروم که فرمانروایان ظالم در آنجا هستند. جهنم بهتر است...حداقل در جهنم با بزرگان و فیلسوفان دم خور میشوم, روشنفکران را میبینم. زیبارویان هنرمند را میشناسم....انگار در جهنم بیشتر خوش میگذرد...چون همه هم جرم هستیم.. جرممان نوشیدن و فکر کردن است. بهشت جای کسل کننده ای است چون نمیشود در آنجا فکر کرد و اظهار عقیده کرد. حتی حرفی برای گفتن وجود ندارد. از زیادی خوب بودن حوصله مان سر میرود... در جهنم حداقل میتوانیم تبادل نظر کنیم...حالا من چه کار کنم؟ من نمیخواهم به زور بهشت بروم....راه چاره چیست؟